قدر یار...

زیر بارون...

به یاد روزایی که با هم زیر بارون قدم می زدیم...

سالگرد عشق دوباره...

باور کنی یا نه یکسال گذشت... سالی که ما آن را عشق دوباره نامیدیم...

   سالی که به جدای تلخ کامی هایش به سال ها بلکه قرن ها می ارزد...

      زیبایی های این سال به همه ی دنیا می ارزد...

         دلتنگ آغوش ها و بوسه های آنم...

یکسال گذشت بی آنکه به رسم قدیم بتوانیم یک ماه آن را جشن بگیریم...

   دلتنگم... دلتنگ لحظه های شیرین با تو بودن... کاش معجزه های خدا قسمت ما شود...

      و دوباره تکرار با تو بودن آغاز شود، روزگاری من و تو معشوق و دلداده بودیم...

         سخت است باور اینکه یکسال گذشت و من و تو کنار هم نیستیم تا سالگرد عشق دوباره مان را جشن بگیریم...

            امروز همچون یکسال گذشته برایم مقدس است...

               به تقدس امروز با اعماق وجودم و بار دیگر اقرار می کنم...

دوستت دارم عشق من...

شب مهتاب...

یه شب مهتاب دیگه بی تو...

هوا سرده... تو هوایی که تو نباشی اون هوا همیشه سرده...

معجزه..

آرزویی که از دست رفت و به امید معجزه هنوز بی تاب نشسته ام...

بوسه عشق...

هنوزم طعم بوسه های شیرین عشق روی لبانم هست...

خداحافظ...

گاهی واژه ها فقط در زمان معنا پیدا می کنند...

   گاهی خداحافظی یعنی به زودی می بینمت...

      گاهی خداحافظی یعنی در آینده می بینمت...

         ولی گاهی خداحافظی یعنی فقط خداحافظی...

            یعنی سلام دردها...   سلام رنج ها...   سلام اشک ها...

فراق...

روزگاری ترس از فراق مرا می کشت و حالا درد فراق...

انگار این ترس ها و این دردها تمامی ندارد...

نمی دانم چگونه موجودیست این فراق که هیچ گاه با وصال سر سازش ندارد...

                                                                         دوشنبه 20 آبان 92

نگران...

نگران اون دلیم که اومد با من یکی شد

همون دل که روزگاری رفت و مال دیگری شد

چقدر التماس کردم تا دلت دوباره برگشت

سهم من از این برگشت ، چند روزی دلواپسی شد

پنج شنبه 16 آبان 92

یاد باد...

روز وصل دوستداران یاد باد     یاد باد آن روزگاران یاد باد

گرچه دوستان فارغند از یاد من     از من ایشان را هزاران بار یاد باد