روزهام داشت می گذشت.... جوون بودم و پرانرژی.....
از عشق خبری نبود.... گذر زمان بود و گذر زمان....
ناگهان آغاز شد....
روزها می گذشت و من جوون تر می شدم.... یکی تو زندگیم بود که نمی تونستم لحظه ای بهش فکر نکنم....
فقط اون بود و زیبائی های زندگی.... بهترین و شیرین ترین قدم زدن ها توی پائیز ، پائیزی که غم تلخ رفتنه....
همه چی خوب بود، همه چی عالی بود، تا اینکه بچگیم کار دستم داد.... بهونه دست عشقم داد....
رفت........
رفت........
رفت به همین سادگی.....
خودمو نمی بخشیدم..... گیج گیج بودم....... اینقدر گیج که همه چیز رو توی دنیام فراموش کردم.....
نمی دونستم چرا...... نمی فهمیدم چرا.......
چرا منو نبخشید......
چرا اون همه عشق و دوست داشتن و لحظات شیرین و رها کرد ........ واقعاً چرا.......
